Tertium datur

Jerzy Grotowski spędził ostatnie lata życia właśnie we Włoszech. Tam realizował wieńczące dorobek jego życia przedsięwzięcie ,,Sztuka jako Wehikuł”. My w Polsce mamy ,,swojego Grotowskiego”. Ale jak postrzegali go Włosi? Jak odnosili się do jego pracy? Jak czytali jego teksty? To naprawdę fascynujące pytania.

Katarzyna Woźniak dokonała wyboru najważniejszych tekstów dotyczących dzieła Grotowskiego, które ukazały się po włosku. Zgromadzone nazwiska autorów budzą szacunek. Z jednej strony to wybitni akademicy: Fęrdinando Taviani, Mirella Schino, Marco De Marinis; z drugiej strony współpracownicy Grotowskiego, w tym najważniejsi: jego spadkobierca Mario Biagini, następnie Eugenio Barba, twórca Odin Teatret i Międzynarodowej Szkoły Antropologii Teatru, czy też,,strażniczka pieczęci”, ale też osoba, dzięki której Grotowski mógł nieopodal Pontedery pracować – Carla Pollastrelli.

Autorka wyboru i tłumaczka w jednej osobie, daje polifoniczny obraz włoskiej recepcji dzieła i postaci Grotowskiego. Nie jest to obraz jednoznaczny, ale przez to, tym ciekawszy.